حدیث 1322
(1322) الکافی (5611): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلی بْنِ الْحَکمِ عَنْ أبانٍ عَنْ عَبْدِالرَّحْمَنِ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «فَإنْ خِفْتُمْ فَرِجالاً أوْ رُکْباناً»، کَیْفَ یُصَلّی وَ ما یَقولُ إذا خافَ مِنْ سَبُعٍ أوْ لِصٍّ، کَیْفَ یُصَلّی؟ قالَ: «یُکَبِّرُ وَ یومِئُ إیماءً بِرَأْسِهِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
سند این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از ابان بن عثمان از عبدالرحمن بن ابی‌عبدالله البصری روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
عبدالرحمن بن ابی‌عبدالله روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «فَإنْ خِفْتُمْ فَرِجالاً أوْ رُکْباناً»، چگونه نماز بگزارد و آن چه می‌فرماید از درندگان یا دزد، چگونه نماز گزارد؟ فرمودند: «تکبیر می‌گوید و اشاره می‌کند به اشاره به سرش»».