حدیث ۱۲۹۵

(۱۲۹۵) التهذیب (ج ۷، ح ۱۵۷۳): أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْبَرْقیِّ أوْ غَیْرِهِ عَنْ صَفْوانَ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْمُغیرَةِ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «سَألْتُهُ عَنِ «الَّذی بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکاحِ»، قالَ: «هُوَ الْأبُ وَ الْأخُ وَ الرَّجُلُ یوصَی إلَیْهِ وَ الَّذی یَجوزُ أمْرُهُ فی مالِ الْمَرْأةِ، فَیَبْتاعُ لَها وَ یَشْتَری. فَأیُّ هَؤُلاءِ عَفا فَقَدْ جازَ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، از محمد بن خالد البرقی یا غیر او، از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مغیره از ابوبصیر الاسدی روایت کرده است که اگر محمد بن خالد البرقی درست باشد، از ثقات مشروط است و اگر غیر او باشد، ابتداء مجهول است که البته به واسطه ابن عیسی الاشعری، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مرسل.

ابوبصیر از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره «الَّذی بِیَدِهِ عُقْدَةُ النِّکاحِ» سؤال کردم، فرمودند: «او پدر و برادر و فردی هستند که به او وصیت می‌شود و کسی که امر او در مال زن مجاز است، پس برای او می‌خرد و می‌فروشد. پس هر کدام این‌ها، گذشت، اجازه داده است.»»