حدیث ۱۲۸۷

(۱۲۸۷) الکافی (ح ۱* ۰۸۳۲): أبوعَلیٍّ الْأشْعَریُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبّارِ وَ أبوالْعَبّاسِ مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزّازُ عَنْ أیّوبَ بْنِ نوحٍ وَ حُمَیْدُ بْنُ زیادٍ عَنِ ابْنِ سَماعَةَ جَمیعاً عَنْ صَفْوانَ عَنِ ابْنِ مُسْکانَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إذا طَلَّقَ الرَّجُلُ امْرَأتَهُ قَبْلَ أنْ یَدْخُلَ بِها، فَقَدْ بانَتْ مِنْهُ وَ تَتَزَوَّجُ إنْ شاءَتْ مِنْ ساعَتِها وَ إنْ کانَ فَرَضَ لَها مَهْراً، فَلَها نِصْفُ الْمَهْرِ وَ إنْ لَمْ یَکُنْ فَرَضَ لَها مَهْراً، فَلْیُمَتِّعْها.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
۱. از احمد بن ادریس القمی از محمد بن عبدالجبار از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از ابوبصیر الاسدی
۲. از محمد بن جعفر الرزاز از ایوب بن نوح از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از ابوبصیر الاسدی
۳. از حمید بن زیاد از حسن بن محمد بن سماعه از صفوان بن یحیی از عبدالله بن مسکان از ابوبصیر الاسدی
که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح و علیه الأصحاب.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «هنگامی که مرد همسرش قبل آن‌که به او دخول کند، او را طلاق دهد، از او جدا شده است و از آن زمان هر وقت خواست ازدواج می‌کند و اگر مهری برای او مقرر کرده است، پس نصف مهر برای او است و اگر برای او مقرر نکرده است، پس او را بهره‌مند می‌کند.»