حدیث ۱۲۷۰
(۱۲۷۰) الکافی (۹۸۵۷): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ عَلیِّ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ قالَ: «سَألْتُ أباالْحَسَنِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ لکِنْ لا تُواعِدوهُنَّ سِرّاً»، قالَ: «یَقولُ الرَّجُلُ أُواعِدُکِ بَیْتَ آلِ فُلانٍ، یُعَرِّضُ لَها بِالرَّفَثِ وَ یَرْفُثُ. یَقولُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «إلّا أنْ تَقولوا قَوْلاً مَعْروفاً» وَ الْقَوْلُ الْمَعْروفُ، التَّعْریضُ بِالْخِطْبَةِ عَلَی وَجْهِها وَ حِلِّها وَ «لا تَعْزِموا عُقْدَةَ النِّکاحِ حَتَّی یَبْلُغَ الْکِتابُ أجَلَهُ»»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از علی بن ابی‌حمزه البطائنی روایت کرده است که نفر آخر از ثقات مشروطی است که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف علی المشهور.
علی بن ابی‌حمزه روایت کرد: «از ابوالحسن (امام کاظم) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ لکِنْ لا تُواعِدوهُنَّ سِرّاً» سؤال کردم، فرمودند: «مرد می‌گوید که تو را در خانه آل فلان وعده می‌کنم، مجامعت را به او پیش‌نهاد می‌کند و مجامعت می‌کند. الله عز و جل می‌فرماید: «إلّا أنْ تَقولوا قَوْلاً مَعْروفاً» و سخن معروف، عرضه خواستگاری بر شکل آن و حلال آن است و «لا تَعْزِموا عُقْدَةَ النِّکاحِ حَتَّی یَبْلُغَ الْکِتابُ أجَلَهُ»»».
