حدیث ۱۲۶۹
(۱۲۶۹) الکافی (ح ۹۸۵۶): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ سَهْلِ بْنِ زیادٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ لکِنْ لا تُواعِدوهُنَّ سِرّاً إلّا أنْ تَقولوا قَوْلاً مَعْروفاً وَ لا تَعْزِموا عُقْدَةَ النِّکاحِ حَتَّی یَبْلُغَ الْکِتابُ أجَلَهُ». فَقالَ: «السِّرُّ، أنْ یَقولَ الرَّجُلُ مَوْعِدُکِ بَیْتُ آلِ فُلانٍ، ثُمَّ یَطْلُبُ إلَیْها أنْ لا تَسْبِقَهُ بِنَفْسِها إذا انْقَضَتْ عِدَّتُها». قُلْتُ: «فَقَوْلُهُ: «إلّا أنْ تَقولوا قَوْلاً مَعْروفاً»؟ (قالَ:) «هُوَ طَلَبُ الْحَلالِ فی غَیْرِ أنْ یَعْزِمَ عُقْدَةَ النِّکاحِ «حَتَّی یَبْلُغَ الْکِتابُ أجَلَهُ»»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
۱. از عدة من اصحابنا از سهل بن زیاد از احمد بن محمد بن ابی‌نصر البزنطی از عبدالله بن سنان
۲ از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از احمد بن محمد بن ابی‌نصر البزنطی از عبدالله بن سنان
که طریق اول به واسطه سهل بن زیاد که از ضعفا است، معتبر نیست، اما در طریق دوم، همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
عبدالله بن سنان روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ لکِنْ لا تُواعِدوهُنَّ سِرّاً إلّا أنْ تَقولوا قَوْلاً مَعْروفاً وَ لا تَعْزِموا عُقْدَةَ النِّکاحِ حَتَّی یَبْلُغَ الْکِتابُ أجَلَهُ» سؤال کردم، پس فرمودند: «سِر، آن که مرد بگوید که وعده تو خانه آل فلان، سپس به سوی او طلب می‌کند که او آن زن او را به خودش پیش نیاندازد (تا) هنگامی که عده‌اش منقضی شود.» عرض کردم: «پس سخن او: «إلّا أنْ تَقولوا قَوْلاً مَعْروفاً»؟ (فرمودند): «آن طلب حلال است قبل آن‌که عزم عقد نکاح کند تا «حَتَّی یَبْلُغَ الْکِتابُ أجَلَهُ»»».
