حدیث 12058
(12058) الکافی (ح 2551): یونُسُ عَنْ داوُدَ الرَّقّیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِموسَی بْنِ عِمْرانَ علیه‌السلام: «یا ابْنَ عِمْرانَ! لا تَحْسُدَنَّ النّاسَ عَلَی ما آتَیْتُهُمْ مِنْ فَضْلی وَ لا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إلَی ذَلِکَ وَ لا تُتْبِعْهُ نَفْسَکَ. فَإنَّ الْحاسِدَ، ساخِطٌ لِنِعَمی، صادٌّ لِقَسْمیَ الَّذی قَسَمْتُ بَیْنَ عِبادی وَ مَنْ یَکُ کَذَلِکَ، فَلَسْتُ مِنْهُ وَ لَیْسَ مِنّی.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
این حدیث معلق است و از احادیث قبلش معلوم می‌شود که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از داود بن کثیر الرقی روایت کرده است که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مختلف فیه، صحیح عندی و معلق علی السند السابق و کأنه أخذه من کتاب یونس.
(حضرت) رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «الله عز و جل به موسی بن عمران علیه‌السلام فرمود: «ای فرزند عمران! حسد نورز مردم را بر آن‌چه داده‌ام آن‌ها را از فضلم و دنبال نکن به چشمانت به سوی آن و تبعیت نکن نفست را. چرا که همانا حسدورز، خشم‌گیرنده است برای نعمت من و ناخورسند است برای قسمتی که قسمت کرده‌ام بین بندگانم و کسی که این‌گونه باشد، پس نیستم از او و نیست از من.»»