حدیث ۱۲۰۵۵
(۱۲۰۵۵) الکافی (ح ۲۵۴۸): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ داوُدَ الرَّقّیِّ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «اتَّقوا اللهَ وَ لا یَحْسُدْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً. إنَّ عیسَی ابْنَ مَرْیَمَ کانَ مِنْ شَرائِعِهِ السَّیْحُ فی الْبِلادِ. فَخَرَجَ فی بَعْضِ سَیْحِهِ وَ مَعَهُ رَجُلٌ مِنْ أصْحابِهِ قَصیرٌ وَ کانَ کَثیرَ اللُّزومِ لِعیسَی علیه‌السلام. فَلَمّا انْتَهَی عیسَی إلَی الْبَحْرِ، قالَ بِسْمِ اللهِ بِصِحَّةِ یَقینٍ مِنْهُ، فَمَشَی عَلَی ظَهْرِ الْماءِ.» فَقالَ الرَّجُلُ الْقَصیرُ حینَ نَظَرَ إلَی عیسَی علیه‌السلام، جازَهُ بِسْمِ اللهِ بِصِحَّةِ یَقینٍ مِنْهُ، فَمَشَی عَلَی الْماءِ وَ لَحِقَ بِعیسَی علیه‌السلام. فَدَخَلَهُ الْعُجْبُ بِنَفْسِهِ، فَقالَ: «هَذا عیسَی روحُ اللهِ. یَمْشی عَلَی الْماءِ وَ أنا أمْشی عَلَی الْماءِ. فَما فَضْلُهُ عَلَیَّ؟» قالَ: «فَرُمِسَ فی الْماءِ، فَاسْتَغاثَ بِعیسَی، فَتَناوَلَهُ مِنَ الْماءِ، فَأخْرَجَهُ. ثُمَّ قالَ لَهُ: «ما قُلْتَ؟ یا قَصیرُ!» قالَ: «قُلْتُ: «هَذا روحُ اللهِ یَمْشی عَلَی الْماءِ وَ أنا أمْشی عَلَی الْماءِ، فَدَخَلَنی مِنْ ذَلِکَ عُجْبٌ.»» فَقالَ لَهُ عیسَی: «لَقَدْ وَضَعْتَ نَفْسَکَ فی غَیْرِ الْمَوْضِعِ الَّذی وَضَعَکَ اللهُ فیهِ. فَمَقَتَکَ اللهُ عَلَی ما قُلْتَ. فَتُبْ إلَی اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِمّا قُلْتَ.»» قالَ: «فَتابَ الرَّجُلُ وَ عادَ إلَی مَرْتَبَتِهِ الَّتی وَضَعَهُ اللهُ فیها. فَاتَّقوا اللهَ وَ لا یَحْسُدَنَّ بَعْضُکُمْ بَعْضاً.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن خالد البرقی از حسن بن محبوب از داود بن کثیر الرقی روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مختلف فیه و صحته أقوی.
داود الرقی روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمودند: «تقوای الهی پیشه کنید و یک‌دیگر را حسد نورزید. همانا عیسی فرزند مریم از راه‌هایش، سیاحت در سرزمین‌ها بود. پس خارج شد در یکی از سیاحت‌هایش در حالی که همراه ایشان فردی از اصحاب کوتاه‌قدش بود و بسیار در ملازمت عیسی علیه‌السلام بود. پس هنگامی که عیسی به دریا رسید، به صحت یقینی از آن بسم الله گفت، پس قدم برداشت بر پشت آب. پس آن فرد کوتاه قد هنگامی که نظر کرد به سوی عیسی علیه‌السلام، پس او هم به صحت یقینی از آن، بسم الله گفته، پس قدم گذاشت بر آب و ملحق شد به عیسی علیه‌السلام. پس داخل شد او را عُجب به نفسش، پس گفت: «این عیسی روح الله است. راه می‌رود بر آب و من (نیز) راه می‌روم بر آب. پس چیست فضیلت او بر من؟»» (امام علیه‌السلام) فرمودند: «پس فرو رفت در آب، پس طلب کمک کرد از عیسی، پس نجات داد او را از آب، پس خارج کرد او را. سپس به او گفت: «چه گفتی؟ ای مرد کوتاه قد!» گفت: «گفتم: «این روح الله است که راه می‌رود بر آب و من (نیز) راه می‌روم بر آب، پس داخل شد مرا از آن عجبی.»» پس عیسی به او فرمود: «قرار داده‌ای خودت را در غیر موضعی که قرار داد الله تو رادر آن. پس خشم گرفت تو را الله بر آن‌چه گفتی. پس توبه کن به سوی الله عز و جل از آن‌چه گفتی.»» (امام علیه‌السلام) فرمودند: «پس آن فرد توبه کرد و باز گشت به سوی مرتبه‌اش که قرار داده بود او را الله در آن. پس تقوا پیشه کنید الله را و حسد نورزید بر یک‌دیگر.»»
