حدیث 1190
(1190) الکافی (ح 10777): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرارَةَ قالَ: «سَمِعْتُ رَبیعَةَ الرَّأْیِ یَقولُ: «مِنْ رَأْیی أنَّ الْأقْراءَ الَّتی سَمَّی اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فی الْقُرْآنِ، إنَّما هُوَ الطُّهْرُ فیما بَیْنَ الْحَیْضَتَیْنِ.» فَقالَ: «کَذَبَ، لَمْ یَقُلْهُ بِرَأْیِهِ وَ لَکِنَّهُ إنَّما بَلَغَهُ عَنْ عَلیٍّ علیه‌السلام.» فَقُلْتُ: «أصْلَحَکَ اللهُ! أ کانَ عَلیٌّ علیه‌السلام یَقولُ ذَلِکَ؟» فَقالَ: «نَعَمْ! إنَّما الْقُرْءُ، الطُّهْرُ. یَقْری فیهِ الدَّمَ، فَیَجْمَعُهُ، فَإذا جاءَ الْمَحیضُ، دَفَقَهُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن کالصحیح.
زراره (بن اعین) روایت کرد: «شنیدم ربیعه الرای می‌گفت: «از رأی من است که اقراء که الله عز و جل در قرآن نام برده، به یقین پاکی بین دو حیض است.» پس فرمود: «اشتباه کند، به رای خود نگفته است، بلکه از علی علیه‌السلام به او رسیده است.» پس عرض کردم: «الله شما را خیر دهد! علی علیه‌السلام آن را فرموده است؟» فرمودند: «آری! این است و جز این نیست که قرء، پاکی است. خون در آن جمع می‌شود، پس جمع می‌کند آن را و چون زمان حیض فرا می‌رسد، آن را می‌جهاند»».