حدیث 1147

(1147) التهذیب (ج 7، ح 1660 و 1841) و الإستبصار (ج 3، ح 877): عَنْهُ عَنْ مُعَمَّرِ بْنِ خَلّادٍ قالَ: «قالَ أبوالْحَسَنِ علیه‌السلام: «أیَّ شَیْءٍ یَقولونَ فی إتْیانِ النِّساءِ فی أعْجازِهِنَ؟» قُلْتُ: «إنَّهُ بَلَغَنی أنَّ أهْلَ الْمَدینَةِ لا یَرَوْنَ بِهِ بَأْساً». فَقالَ: «إنَّ الْیَهودَ کانَتْ تَقولُ: «إذا أتَی الرَّجُلُ الْمَرْأةَ فی خَلْفِها، خَرَجَ الْوَلَدُ أحْوَلَ». فَأنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَ: «نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتوا حَرْثَکُمْ أنَّی شِئْتُمْ»، مِنْ خَلْفٍ أوْ قُدّامٍ خِلافاً لِقَوْلِ الْیَهودِ وَ لَمْ یَعْنِ فی أدْبارِهِنَّ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به ابن عیسی الاشعری بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، از معمر بن خلاد روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن احمد بن یحیی که معتبر درجه یک است، از معاویه بن حکیم از معمر بن خلاد نیز روایت کرده است که محمد بن احمد بن یحیی از ثقات مشروطی است که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (طریق اول). موثق (طریق دوم).

معمر بن خلاد روایت کرد: «ابوالحسن (امام رضا) علیه‌السلام فرمودند: «درباره آمیزش زنان از پشتشان چه می‌گویند؟» عرض کردم: «به یقین به من رسیده است که اهل مدینه مشکلی به آن نمی‌بینند.» پس فرمودند: «یهود می‌گفتند: «چنان‌چه مردی با زن از پشتش آمیزش کند، فرزند لوچ خارج می‌شود». پس الله عز و جل نازل کرد: «نِساؤُکُمْ حَرْثٌ لَکُمْ فَأْتوا حَرْثَکُمْ أنَّی شِئْتُمْ»، از پشت یا جلو، به جهت مخالفت با سخن یهود و منظورش در دُبُرشان نبوده است.»»