حدیث ۱۱۴۵

(۱۱۴۵) الکافی (ج ۱۰۲۹۸) و التهذیب (ج ۱، ح ۴۷۷ و ج ۷، ح ۱۹۵۲): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنِ الْعَلاءِ بْنِ رَزینٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أبی‌جَعْفَر عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی الْمَرْأةِ یَنْقَطِعُ عَنْها دَمُ الْحَیْضِ فی آخِرِ أیّامِها، قالَ: «إذا أصابَ زَوْجَها شَبَقٌ، فَلْیَأْمُرْها فَلْتَغْتَسِلْ فَرْجَها، ثُمَّ یَمَسُّها إنْ شاءَ قَبْلَ أنْ تَغْتَسِلَ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از حسن بن محبوب از علاء بن رزین از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را از جماعتی از هارون بن موسی از ابن عقده و نیز از احمد بن عبدون از علی بن محمد بن زبیر از علی بن حسن بن فضال از ایوب بن نوح از حسن بن محبوب به باقی سند روایت کرده است که همه این‌ها از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (الکافی و طریق دوم التهذیب). موثق (دو طریق اول التهذیب).

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره زنی که خون حیض در آخر روزهایش از او قطع شده است، فرمودند: «چنان‌چه شوهرش را شهوتی برخورد کرد، همسرش را امر می‌کند تا فرجش را بشوید، سپس پیش از آن‌که غسل کند، اگر خواست او را نزدیکی کند.»