حدیث 1131

(1131) الکافی (ح 8598) و التهذیب (ج 6، ح 947): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحَکَمِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ یَحْیَی الْکاهِلیِّ قالَ: «قیلَ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «إنّا نَدْخُلُ عَلَی أخٍ لَنا فی بَیْتِ أیْتامٍ وَ مَعَهُمْ خادِمٌ لَهُمْ. فَنَقْعُدُ عَلَی بِساطِهِمْ وَ نَشْرَبُ مِنْ مائِهِمْ وَ یَخْدُمُنا خادِمُهُمْ وَ رُبَّما طَعِمْنا، فیهِ الطَّعامَ مِنْ عِنْدِ صاحِبِنا وَ فیهِ مِنْ طَعامِهِمْ. فَما تَرَی فی ذَلِکَ؟» فَقالَ: «إنْ کانَ فی دُخولِکُمْ عَلَیْهِمْ مَنْفَعَةٌ لَهُمْ فَلا بَأْسَ وَ إنْ کانَ فیهِ ضَرَرٌ فَلا وَ قالَ علیه‌السلام: ««بَلِ الْإنْسانُ عَلی نَفْسِهِ بَصیرَةٌ»، فَأنْتُمْ لا یَخْفَی عَلَیْکُمْ وَ قَدْ قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ إنْ تُخالِطوهُمْ فَإخْوانُکُمْ» فی الدّینِ «وَ اللهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از علی بن حکم از عبدالله بن یحیی الکاهلی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.

عبدالله بن یحیی الکاهلی روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض شد: «ما بر برادرمان در خانه یتیمان وارد می‌شویم، در حالی که خادمی برای آن‌ها است. پس بر سفره آن‌ها می‌نشینیم و از آبشان می‌نوشیم و خادمشان ما را خدمت می‌کند و چه بسا طعامی می‌خوریم که در آن از دوستمان باشد و از طعام آن‌ها. چه نظری در آن دارید؟» پس فرمودند: «اگر در داخل شدن شما بر آن‌ها منفعتی هست، مشکلی نیست و اگر در آن ضرری است، پس خیر.» و (امام) علیه‌السلام فرمودند: ««بَلِ الْإنْسانُ عَلی نَفْسِهِ بَصیرَةٌ»، پس شما بر خودتان مخفی نیستید و الله عز و جل فرموده است: «وَ إنْ تُخالِطوهُمْ فَإخْوانُکُمْ» در دین «وَ اللهُ یَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ»»».