حدیث ۱۱۲۸
(۱۱۲۸) الکافی (ح ۸۶۰۳) قرب الإسناد (ص ۹۸) و التهذیب (ج ۶، ح ۹۵۱): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إسْماعیلَ عَنْ حَنانِ بْنِ سَدیرٍ قالَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «سَألَنی عیسَی بْنُ موسَی عَنِ الْقَیِّمِ لِلْیَتامَی فی الْإبِلِ وَ ما یَحِلُّ لَهُ مِنْها. قُلْتُ: «إذا لاطَ حَوْضَها وَ طَلَبَ ضالَّتَها وَ هَنَأ جَرْباها، فَلَهُ أنْ یُصیبَ مِنْ لَبَنِها مِنْ غَیْرِ نَهْکٍ بِضَرْعٍ وَ لا فَسادٍ لِنَسْلٍ»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از ابن عیسی الاشعری از محمد بن اسماعیل بن بزیع از حنان بن سدیر روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
عبدالله بن جعفر الحمیری نیز شبیه این حدیث را از محمد بن عبدالحمید العطار و عبدالصمد بن محمد از حنان بن سدیر روایت کرده است که هر چند عبدالصمد بن محمد از ثقات درجه دو است، اما محمد بن عبدالحمید که در عرض او است، از ثقات درجه یک است.
شیخ‌الطائفه هم شبیه این حدیث را به طریق در التهذیب و الإستبصار به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «عیسی بن موسی از قیم یتیمان در شتر از من سؤال کرد چه چیزی از آن برای او مجاز است. گفتم: «چنان‌چه آبخورشان را ترمیم کند و گم‌شدشان را بجوید و پوستشان را روغن‌مالی کند، پس از شیر آن بهره می‌برد به شرط آن‌که شیرشان را تا قطره آخر ندوشد و برای فرزندان آسیبی نداشته باشد.»»
