حدیث 11112

(11112) علل الشرائع (ج 1، ص 31): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إسْماعیلَ عَنْ حَنانِ بْنِ سَدیرٍ عَنْ أبیهِ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام: «أ رَأیْتَ نوحاً علیه‌السلام حینَ دَعا عَلَی قَوْمِهِ، فَقالَ: «رَبِّ لا تَذَرْ عَلَی الْأرْضِ مِنَ الْکافِرینَ دَیّاراً إنَّکَ إنْ تَذَرْهُمْ یُضِلّوا عِبادَکَ وَ لا یَلِدوا إلّا فاجِراً کَفّاراً»؟» قالَ علیه‌السلام: «عَلِمَ أنَّهُ لا یَنْجُبُ مِنْ بَیْنِهِمْ أحَدٌ.»» قالَ: «قُلْتُ: «وَ کَیْفَ عَلِمَ ذَلِکَ؟» قالَ: «أوْحَی اللهُ إلَیْهِ أنَّهُ لا یُؤْمِنُ «مِنْ قَوْمِکَ إلّا مَنْ قَدْ آمَنَ». فَعِنْدَ هَذا، دَعا عَلَیْهِمْ بِهَذا الدُّعاء.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از ابن عیسی الاشعری از محمد بن اسماعیل بن بزیع از حنان بن سدیر بن حکیم از پدرش روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.

حنان بن سدیر از پدرش روایت کرد: «عرض کردم به ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام: «چه نظری دارید (درباره) نوح هنگامی که درخواست کرد بر قومش، پس گفت: «رَبِّ لا تَذَرْ عَلَی الْأرْضِ مِنَ الْکافِرینَ دَیّاراً إنَّکَ إنْ تَذَرْهُمْ یُضِلّوا عِبادَکَ وَ لا یَلِدوا إلّا فاجِراً کَفّاراً»؟» (امام) علیه‌السلام فرمودند: «دانست که نجابت نمی‌ورزد از بین آن‌ها احدی.»» (راوی) گفت: «عرض کردم: «و چگونه دانست آن را؟» فرمودند: «وحی کرد الله به سوی آن‌ها که ایمان نمی‌آورند «مِنْ قَوْمِکَ إلّا مَنْ قَدْ آمَنَ». پس نزد این، درخواست کرد بر آن‌ها به این درخواست.»»