حدیث ۱۰۹۱۳
(۱۰۹۱۳) علل الشرائع (ج ۱، ص ۱۲۰): حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ أحْمَدَ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ أبی‌عَبْدِاللهِ الْکوفیُّ عَنْ موسَی بْنِ عِمْرانَ عَنْ عَمِّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ یَزیدَ عَنْ عَلیِّ بْنِ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُ سَألَهُ رَجُلٌ، فَقالَ: «لِأیِّ شَیْءٍ بَعَثَ اللهُ الْأنْبیاءَ وَ الرُّسُلَ إلَی النّاسِ؟» فَقالَ: ««لِئَلّا یَکونَ لِلنّاسِ عَلَی اللهِ حُجَّةٌ» مِنْ بَعْدِ الرُّسُلِ وَ لِئَلّا یَقولوا: «ما جاءَنا مِنْ بَشیرٍ وَ لا نَذیرٍ» وَ لِیَکونَ حُجَّةُ اللهِ عَلَیْهِمْ. أ لا تَسْمَعُ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقولُ حِکایَةً عَنْ خَزَنَةِ جَهَنَّمَ وَ احْتِجاجِهِمْ عَلَی أهْلِ النّارِ بِالْأنْبیاءِ وَ الرُّسُلِ: «أ لَمْ یَأْتِکُمْ نَذیرٌ قالوا بَلی قَدْ جاءَنا نَذیرٌ فَکَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللهُ مِنْ شَیْءٍ إنْ أنْتُمْ إلّا فی ضَلالٍ کَبیر».»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از علی بن احمد بن محمد بن عمران از محمد بن جعفر الاسدی از موسی بن عمران النخعی از حسین بن یزید النوفلی از علی بن ابی‌حمزه البطائنی از ابوبصیر الاسدی که محمد بن جعفر الاسدی و علی بن ابی‌حمزه البطائنی از ثقات مشروطی هستند که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌شود. موسی بن عمران النخعی از ثقات درجه دو و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
ابوبصیر از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام (روایت کرد) که سؤال کرد ایشان را فردی، پس گفت: «برای چه چیزی مبعوث کرد الله انبیا و رسولان را به سوی مردم؟» پس فرمودند: ««لِئَلّا یَکونَ لِلنّاسِ عَلَی اللهِ حُجَّةٌ» از بعد رسولان و تا نگویند: «ما جاءَنا مِنْ بَشیرٍ وَ لا نَذیرٍ» و تا باشند حجت الله بر آن‌ها. آیا نمی‌شنوی الله عز و جل می‌فرماید حکایتی از خازنان؟ جهنم و احتجاجشان بر اهل آتش را به انبیا و رسولان: «أ لَمْ یَأْتِکُمْ نَذیرٌ قالوا بَلی قَدْ جاءَنا نَذیرٌ فَکَذَّبْنا وَ قُلْنا ما نَزَّلَ اللهُ مِنْ شَیْءٍ إنْ أنْتُمْ إلّا فی ضَلالٍ کَبیر».»
