حدیث ۱۰۸۸۷

(۱۰۸۸۷) معانی الأخبار (ص ۱۷۴): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ موسَی بْنِ الْمُتَوَکِّلِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ بْنِ هاشِمٍ قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی بْنِ عُبَیْدِاللهِ الْیَقْطینیُّ عَنْ یونُسَ بْنِ عَبْدِالرَّحْمَنِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ وَ غَیْرِهِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «التَّوْبَةُ النَّصوحُ أنْ یَکونَ باطِنُ الرَّجُلِ کَظاهِرِهِ وَ أفْضَلَ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن موسی بن متوکل از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از عبدالله بن سنان و غیر او روایت کرده است که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. غیر عبدالله بن سنان، ابتداء مجهول هستند، اما اولاً به واسطه یونس بن عبدالرحمن توثیق درجه دو می‌شوند. ثانیاً در عرض عبدالله بن سنان قرار دارند که از ثقات درجه یک است. ثالثاً بعید نیست نشان از شهرت روایت، ولو شهرت نسبی در زمان یونس بن عبدالرحمن باشد.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «توبه نصوح آن است که باطن فرد مانند ظاهرش شد و (بلکه) برتر.»