حدیث ۱۰۷۱۸
(۱۰۷۱۸) علل الشرائع (ج ۱، ص ۱۲۶): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ قالَ حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعیدٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ الْبَرْقیِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ هِشامِ بْنِ سالِمٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «کانَ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله یَقْرَأُ الْکِتابَ وَ لا یَکْتُب.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی و محمد بن خالد البرقی از ابن ابی‌عمیر از هشام بن سالم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «نبی نوشته را می‌خواند، در حالی که نمی‌نوشت.»
