حدیث 10615
(10615) الکافی (ح 702) و البصائر (ص383 و 385): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ یَعْقوبَ بْنِ یَزیدَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ زیادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الْمیثَمیِّ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «سَمِعْتُهُ یَقولُ: «إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ أدَّبَ رَسولَهُ حَتَّی قَوَّمَهُ عَلَی ما أرادَ. ثُمَّ فَوَّضَ إلَیْهِ. فَقالَ عَزَّ ذِکْرُهُ: «ما آتاکُمُ الرَّسولُ فَخُذوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهوا». فَما فَوَّضَ اللهُ إلَی رَسولِهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله، فَقَدْ فَوَّضَهُ إلَیْنا.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
سند این حدیث در چند جا مهدوش است و ظاهراً صحیح آن چنین است که ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب که به اشتباه محمد بن حسن نوشته شده است، از یعقوب بن یزید از احمد بن حسن بن اسماعیل المیثمی از محمد بن حسن المیثمی، از پدرش حسن بن زیاد المیثمی که در این صورت، همه از ثقات درجه یک هستند. یعنی حسن بن زیاد قبل از محمد بن حسن المیثمی، بعد از او قرار داشته و احمد بن حسن بن اسماعیل از قلم افتاده است.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از محمد بن عبدالجبار از حسن بن حسین اللؤلؤی از احمد بن حسن بن اسماعیل المیثمی از محمد بن حسن بن زیاد از پدرش و نیز از یعقوب بن یزید از احمد بن حسن بن زیاد المیثمی به باقی سند روایت کرده است و این مؤید همان مطلبی است که حقیر عرض کردم. علی ای حال این‌ها هم از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
محمد بن حسن المیثمی از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «شنیدم ایشان می‌فرمودند: «همانا الله عز و جل تأدیب کرد رسولش را تا استوار کرد او را بر آن‌چه اراده داشت. سپس تفویض کرد به سوی او. پس (الله) عز ذکره فرمود: «ما آتاکُمُ الرَّسولُ فَخُذوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهوا». پس آن‌چه تفویض کرد الله به رسولش صلی‌الله‌علیه‌وآله، پس تفویض کرده است آن را به سوی ما.»»