حدیث 10565
(10565) الکافی (ح 14921): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ مُعاویَةَ بْنِ عَمّارٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إذا رَأی الرَّجُلُ ما یَکْرَهُ فی مَنامِهِ، فَلْیَتَحَوَّلْ عَنْ شِقِّهِ الَّذی کانَ عَلَیْهِ نائِماً وَ لْیَقُلْ: «إنَّما النَّجْوی مِنَ الشَّیْطانِ لِیَحْزُنَ الَّذینَ آمَنوا وَ لَیْسَ بِضارِّهِمْ شَیْئاً إلّا بِإذْنِ اللهِ». ثُمَّ لْیَقُلْ: «عُذْتُ بِما عاذَتْ بِهِ مَلائِکَةُ اللهِ الْمُقَرَّبونَ وَ أنْبیاؤُهُ الْمُرْسَلونَ وَ عِبادُهُ الصّالِحونَ مِنْ شَرِّ ما رَأیْتُ وَ مِنْ شَرِّ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از معاویه بن عمار روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «هنگامی دید فردی آن‌چه ناخوش دارد در خوابش، پس جابه‌جا می‌شود از پهلویی که بر آن خوابیده و بگوید: «إنَّما النَّجْوی مِنَ الشَّیْطانِ لِیَحْزُنَ الَّذینَ آمَنوا وَ لَیْسَ بِضارِّهِمْ شَیْئاً إلّا بِإذْنِ اللهِ». سپس بگوید: «پناه می‌برم به آن‌چه پناه بردند به آن ملائکه مقرب الله و انبیای فرستاده شده او و بندگان صالحش از شر آن چه دیدم و از شر شیطان رانده شده.»»