حدیث ۱۰۵۰
(۱۰۵۰) التهذیب (ج ۵، ح ۹۳۳): وَ رَوَی مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ عَنْ یَعْقوبَ بْنِ یَزیدَ عَنْ یَحْیَی بْنِ الْمُبارَکِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ جَبَلَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی الصَّیْرَفیِّ عَنْ حَمّادِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَمَنْ تَعَجَّلَ فی یَوْمَیْنِ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ … لِمَنِ اتَّقی»: الصَّیْدَ یَعْنی فی إحْرامِهِ. فَإنْ أصابَهُ لَمْ یَکُنْ لَهُ أنْ یَنْفِرَ فی النَّفْرِ الْأوَّلِ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
محمد بن حسین، خطای در استنساخ است و صحیح آن، محمد بن حسن است که الصفار می‌باشد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن حسن الصفار که معتبر درجه یک است، از یعقوب بن یزید از یحیی بن مبارک از عبدالله بن جبله از محمد بن یحیی الصیرفی از حماد بن عثمان روایت کرده است که یحیی بن مبارک از ثقات درجه دو است و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «فَمَنْ تَعَجَّلَ فی یَوْمَیْنِ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ … لِمَنِ اتَّقی» (فرمودند): «صید در احرام اول است. پس کسی که انجام دهد، برایش مجاز نیست که در کوچ اول، کوچ کند.»
