حدیث ۱۰۴۲

(۱۰۴۲) الفقیه (ح ۳۰۱۵ و ۳۰۱۶): رَوَی مُعاویَةُ بْنُ عَمّارٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إذا أرَدْتَ أنْ تَنْفِرَ فی یَوْمَیْنِ، فَلَیْسَ لَکَ أنْ تَنْفِرَ حَتَّی تَزولَ الشَّمْسُ. فَإنْ تَأخَّرْتَ إلَی آخِرِ أیّامِ التَّشْریقِ وَ هُوَ یَوْمُ النَّفْرِ الْأخیرِ، فَلا عَلَیْکَ أیَّ ساعَةٍ نَفَرْتَ وَ رَمَیْتَ قَبْلَ الزَّوالِ أوْ بَعْدَهُ.» قالَ: «وَ سَمِعْتُهُ یَقولُ فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «فَمَنْ تَعَجَّلَ فی یَوْمَیْنِ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأخَّرَ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقی»، فَقالَ: «یَتَّقی الصَّیْدَ حَتَّی یَنْفِرَ أهْلُ مِنًی فی النَّفْرِ الْأخیرِ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به معاویة بن عمار که معتبر درجه یک است، روایت کرده است
* * *
مجلسی اول: فی الصحیح کالکلینی و الشیخ فی الموثق کالصحیح.

معاویه بن عمار از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: هنگامی که اراده کردی که در دو روز کوچ کنی، پس بر تو جایز نیست که کوچ کنی تا خورشید زوال کند، پس اگر تا آخر ایام تشریق که زمان کوچ دیگر است، تأخیر بیاندازی، پس بر تو نیست که چه ساعتی کوچ کنی و رمی کنی قبل زوال یا بعد آن.» (راوی) گوید: «و شنیدم که ایشان درباره کلام الله عز و جل: «فَمَنْ تَعَجَّلَ فی یَوْمَیْنِ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَأخَّرَ فَلا إثْمَ عَلَیْهِ لِمَنِ اتَّقی» می‌فرمودند: «از صید پرهیز کند تا اهل منی در کوچ آخر، کوچ کنند.»»