حدیث ۱۰۲۸

(۱۰۲۸، ۱۰۳۹ و ۷۳۴۸) الکافی (ح ۷۹۵۸): أبوعَلیٍّ الْأشْعَریُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبّارِ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَنْ مَنْصورِ بْنِ حازِمٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ اذْکُروا اللهَ فی أیّامٍ مَعْدوداتٍ»، قالَ: «هیَ أیّامُ التَّشْریقِ. کانوا إذا أقاموا بِمِنًی بَعْدَ النَّحْرِ، تَفاخَروا. فَقالَ الرَّجُلُ مِنْهُمْ کانَ أبی یَفْعَلُ کَذا وَ کَذا. فَقالَ اللهُ جَلَّ ثَناؤُهُ: «فَإذا أفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْکُروا اللهَ کَذِکْرِکُمْ آباءَکُمْ أوْ أشَدَّ ذِکْراً». قالَ: «وَ التَّکْبیرُ: «اللهُ أکْبَرُ اللهُ أکْبَرُ، لا إلَهَ إلّا اللهُ، وَ اللهُ أکْبَرُ اللهُ أکْبَرُ، وَ لِلّهِ الْحَمْدُ، اللهُ أکْبَرُ عَلَی ما هَدانا، اللهُ أکْبَرُ عَلَی ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَةِ الْأنْعامِ».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی از احمد بن ادریس القمی از محمد بن عبدالجبار از صفوان بن یحیی از منصور بن حازم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ اذْکُروا اللهَ فی أیّامٍ مَعْدوداتٍ» فرمودند: «آن ایام تشریق است. بدین صورت بود که بعد از قربانی به منی می‌ایستادند و تفاخر می‌کردند. پس فردی از آن‌ها می‌گفت که پدرم چنین و چنان می‌کرد. پس الله جل ثنائه فرمود: «فَإذا أفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْکُروا اللهَ کَذِکْرِکُمْ آباءَکُمْ أوْ أشَدَّ ذِکْراً». (سپس) فرمودند: «و تکبیر «اللهُ أکْبَرُ اللهُ أکْبَرُ، لا إلَهَ إلّا اللهُ، وَ اللهُ أکْبَرُ اللهُ أکْبَرُ، وَ لِلّهِ الْحَمْدُ، اللهُ أکْبَرُ عَلَی ما هَدانا، اللهُ أکْبَرُ عَلَی ما رَزَقَنا مِنْ بَهیمَةِ الْأنْعامِ» است.»