حدیث 10059
(10059) الکافی (ح 2982) و الزهد (ص 69): أبوعَلیٍّ الْأشْعَریُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی جَمیعاً عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ إسْحاقَ وَ عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ جَمیعاً عَنْ عَلیِّ بْنِ مَهْزیارَ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ عَنْ حَفْصٍ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «ما مِنْ مُؤْمِنٍ یُذْنِبُ ذَنْباً إلّا أجَّلَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ سَبْعَ ساعاتٍ مِنَ النَّهارِ. فَإنْ هُوَ تابَ، لَمْ یُکْتَبْ عَلَیْهِ شَیْءٌ وَ إنْ هُوَ لَمْ یَفْعَلْ، کَتَبَ اللهُ عَلَیْهِ سَیِّئَةً.» فَأتاهُ عَبّادٌ الْبَصْریُّ، فَقالَ لَهُ: «بَلَغَنا أنَّکَ قُلْتَ: «ما مِنْ عَبْدٍ یُذْنِبُ ذَنْباً إلّا أجَّلَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ سَبْعَ ساعاتٍ مِنَ النَّهارِ.»» فَقالَ: «لَیْسَ هَکَذا قُلْتُ. وَ لَکِنّی قُلْتُ: «ما مِنْ مُؤْمِنٍ» وَ کَذَلِکَ کانَ قَوْلی.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به چند طریق روایت کرده است.
1. از احمد بن ادریس القمی از حسین بن اسحاق التاجر از علی بن مهزیار الاهوازی از نضر بن سوید از عبدالله بن سنان از حفص
2. از محمد بن یحیی العطار از حسین بن اسحاق التاجر از علی بن مهزیار الاهوازی از نضر بن سوید از عبدالله بن سنان از حفص
3. از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از علی بن مهزیار الاهوازی از نضر بن سوید از عبدالله بن سنان از حفص
که حفص در این‌جا به احتمال بن زیاد، حفص بن بختری است که از ثقات درجه یک است، اما ممکن است حفص بن قرط الکوفی یا حفص بن عیسی الاعور باشد که از ثقات درجه دو هستند. در طریق دوم و سوم، حسین بن اسحاق التاجر از ثقات درجه دو است، اما در طریق اول، غیر از حفص که پیش از این عرض شد، بقیه از ثقات درجه یک هستند.
حسین بن سعید الاهوازی نیز شبیه این حدیث را از نضر بن سوید به باقی سند نیز روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
حفص روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمودند: «مؤمنی نیست که گناهی مرتکب می‌شود مگر این‌که فرصت دهد او را الله، هفت ساعت از روز. پس اگر او توبه کرد، نوشته نمی‌شود بر او چیزی و اگر توبه انجام ندهد، بنویسد الله بر او بدی را.» پس عباد البصری نزد ایشان آمده، پس به ایشان گفت: «به ما رسیده است که تو گفته‌ای: «بنده‌ای نیست که گناهی مرتکب شود مگر این‌که فرصت دهد او را الله عز و جل هفت ساعت از روز.»» پس فرمودند: «این‌گونه نگفتم. بلکه گفتم: «مؤمنی نیست» و کلامم این‌گونه بود.»»