الحدیث ۴۰ / ۲
۴۰/۲- محمد بن الحسن الصفار، عن عبدالله بن عامر: عن أبی‌عبدالله البرقی، عن الحسن بن عثمان، عن محمد بن الفضیل، عن أبی‌حمزة، عن أبی‌جعفر علیه‌السلام[۱] … قال: «… أما قوله: فَلَمّا نَسوا ما ذُکِّروا (بِهِ) [یعنی فلما ترکوا ولایة علی علیه‌السلام و قد أمروا بها فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أبْوابَ کُلِّ شَیءٍ] یعنی دولتهم[۲] فی الدنیا و ما بسط لهم[۳] فیها. و أما قوله: حَتَّی إذا فَرِحوا بِما أوتوا أخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإذا هُمْ مُبْلِسونَ یعنی قیام القائم علیه‌السلام.»[۴]
—————————————-
[۱]. [در مأخذ: قال: سألت أباجعفر علیه‌السلام.]
[۲]. [در مأخذ: مع دولتهم.]
[۳]. در مأخذ: إلیهم.
[۴]. بصائر الدرجات: ۷۷- ۷۸ [ج ۲، باب النوادر من الأبواب فی الولایة، ح ۵].
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
همان طریقی است که ذیل روایت قبل بررسی کردیم و گفتیم به واسطه ضعیف بودن محمد بن فضیل بن کثیر الصیرفی طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست.
همان است که ذیل حدیث قبل عرض کردم و مطلب جدید نسبت به آن ندارد.
