حدیث 942

(942) التهذیب (ج 5، ح 1502): موسَی بْنُ الْقاسِمِ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرارَةَ بْنِ أعْیَنَ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام: «الَّذی یَلی الْحَجَّ فی الْفَضْلِ؟» قالَ: «الْعُمْرَةُ الْمُفْرَدَةُ، ثُمَّ یَذْهَبُ حَیْثُ شاءَ» وَ قالَ: «الْعُمْرَةُ واجِبَةٌ عَلَی الْخَلْقِ بِمَنْزِلَةِ الْحَجِّ، لِأنَّ اللهَ تَعالَی یَقولُ: «وَ أتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ» وَ إنَّما نَزَلَتِ الْعُمْرَةُ بِالْمَدینَةِ، فَأفْضَلُ الْعُمْرَةِ عُمْرَةُ رَجَبٍ» وَ قالَ: «الْمُفْرِدُ لِلْعُمْرَةِ إنِ اعْتَمَرَ فی رَجَبٍ، ثُمَّ أقامَ إلَی الْحَجِّ بِمَکَّةَ، کانَتْ عُمْرَتُهُ تامَّةً وَ حَجَّتُهُ ناقِصَةً مَکّیَّةً.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به موسی بن قاسم البجلی که معتبر درجه یک است، از حماد بن عیسی از عمر بن اذینه از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

زراره بن اعین درباره کلام الله عز و جل: «وَ أتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ» روایت کرد: «به ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام عرض کردم: «چه چیزی در فضل به حج نزدیک‌تر است؟» فرمودند: «عمره مفرده، سپس هر جا بخواهد می‌رود» و فرمودند: «عمره به مانند جایگاه حج بر خلق واجب است، چرا که الله تعالی می‌فرماید: «وَ أتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ» و این است و جز این نیست که عمره در مدینه نازل شد و بافضیلت‌ترین عمره، عمره رجب است» و (نیز) فرمودند: «انجام دهنده عمره مفرده را در رجب عمره به جا آورد، سپس به سوی حج در مکه بماند، عمره او تمام است در حالی که حج او ناقص مکی است»».