حدیث 939
(939 و 1836) الکافی (ح 6911): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ قالَ: «کَتَبْتُ إلَی أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام بِمَسائِلَ بَعْضُها مَعَ ابْنِ بُکَیْرٍ وَ بَعْضُها مَعَ أبی‌الْعَبّاسِ، فَجاءَ الْجَوابُ بِإمْلائِهِ: … وَ سَألْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ أتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ»، قالَ: «یَعْنی بِتَمامِهِما أداءَهُما وَ اتِّقاءَ ما یَتَّقی الْمُحْرِمُ فیهِما» …»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم از پدرش از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
عمر بن اذینه روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام به مسأله‌هایی نامه نوشتم، بعض آن با ابن بکیر بود و بعضی با ابوالعباس. پس جواب به املای ایشان آمد: … و از کلام الله عز و جل: «وَ أتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ» سؤال کردم، فرمودند: «یعنی به تمامیت ادای آن دو و پرهیز از آن‌چه محرم در آن دو پرهیز کند» و …».