حدیث ۹۸۷۱

(۹۸۷۱) الأمالی للطوسی (ص ۴۹۴): أخْبَرَنا جَماعَةٌ عَنْ أبی‌الْمُفَضَّلِ قالَ حَدَّثَنا أبوأحْمَدَ عُبیدُاللهِ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ إبْراهیمَ الْعَلَویُّ قالَ حَدَّثَنی أبی قالَ حَدَّثَنی عَبْدُالْعَظیمِ بْنُ عَبْدِاللهِ الْحَسَنیُّ الرّازیُّ فی مَنْزِلِهِ بِالرَّیِّ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلیٍّ الرِّضا علیهماالسلام عَنْ آبائِهِ علیهم‌السلام، عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ أبیهِ عَنْ جَدِّهِ، عَلیِّ بْنِ أبی‌طالِبٍ علیهم‌السلام قالَ: «قُلْتُ أرْبَعاً، أنْزَلَ اللهُ (تَعالَی) تَصْدیقی بِها فی کِتابِهِ. قُلْتُ: «الْمَرْءُ مَخْبوءٌ تَحْتَ لِسانِهِ، فَإذا تَکَلَّمَ ظَهَرَ، فَأنْزَلَ اللهُ (تَعالَی): «وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فی لَحْنِ الْقَوْلِ»». قُلْتُ: «مَنْ جَهِلَ شَیْئاً عاداهُ، فَأنْزَلَ اللهُ: «بَلْ کَذَّبوا بِما لَمْ یُحیطوا بِعِلْمِهِ وَ لَمّا یَأْتِهِمْ تَأْویلُهُ»» قُلْتُ: «قَدْرُ» أوْ قالَ: «قیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ ما یُحْسِنُ، فَأنْزَلَ اللهُ فی قِصَّةِ طالوتَ: «إنَّ اللهَ اصْطَفاهُ عَلَیْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فی الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ»». قُلْتُ: «الْقَتْلُ یُقِلُّ الْقَتْلَ، فَأنْزَلَ اللهُ: «وَ لَکُمْ فی الْقِصاصِ حَیاةٌ یا أولی الْألْبابِ»»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را از جماعتی از ابوالمفضل الشیبانی از عبیدالله بن حسین بن ابراهیم العلوی از پدرش از عبدالعظیم الحسنی روایت کرده است که ابوالمفضل الشیبانی از ثقات مشروطی است که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند و پدر عبیدالله بن حسن از ثقات درجه دو است. جماعت مشایخ شیخ‌الطائفه هم، هر چند ابتداء مجهول هستند، اما اولاً به واسطه شیخ‌الطائفه، توثیق درجه دو می‌شوند و ثانیاً ، بعید نیست نشان از شهرت روایت، ولو شهرت نسبی در زمان شیخ‌الطائفه باشد. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.

عبدالعظیم الحسنی در منزلش در ری از ابوجعفر، محمد بن علی الرضا (امام جواد) علیهماالسلام از پدرانشان علیهم‌السلام از علی بن ابی‌طالب علیهم‌السلام روایت کرد: «چهار چیز گفتم که الله تعالی در کتابش مرا به آن تصدیق کرد. گفتم: «مرد زیر زبانش پوشیده شده است، پس هنگامی که تکلم کند، آشکار شود، پس الله تعالی نازل کرد: «وَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ فی لَحْنِ الْقَوْلِ»». گفتم: «کسی که نسبت به چیزی جاهل باشد، با آن دشمنی کند، پس الله نازل کرد: «بَلْ کَذَّبوا بِما لَمْ یُحیطوا بِعِلْمِهِ وَ لَمّا یَأْتِهِمْ تَأْویلُهُ»». گفتم: «قدر» یا گفت: «قیمت هر فردی آن‌چیزی است که نیکو می‌شمرد ، پس الله در داستان طالوت نازل کرد: «إنَّ اللهَ اصْطَفاهُ عَلَیْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فی الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ»». گفتم: «کشتن، کشتن را اندک می‌کند، پس الله نازل کرد: «وَ لَکُمْ فی الْقِصاصِ حَیاةٌ یا أولی الْألْبابِ»»».