حدیث ۹۵۲۸

(۹۵۲۸ و ۹۸۴۴) الکافی (ح ۳۰۱۳) و معانی الأخبار (ص ۳۸۳): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ سَهْلِ بْنِ زیادٍ وَ عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ جَمیعاً عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ رِئابٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ ما أصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أیْدیکُمْ»، أ رَأیْتَ ما أصابَ عَلیّاً وَ أهْلَ بَیْتِهِ علیهم‌السلام مِنْ بَعْدِهِ هُوَ بِما کَسَبَتْ أیْدیهِمْ وَ هُمْ أهْلُ بَیْتِ طَهارَةٍ مَعْصومونَ؟ فَقالَ: «إنَّ رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله کانَ یَتوبُ إلَی اللهِ وَ یَسْتَغْفِرُهُ فی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ مِائَةَ مَرَّةٍ مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ. إنَّ اللهَ یَخُصُّ أوْلیاءَهُ بِالْمَصائِبِ لِیَأْجُرَهُمْ عَلَیْها مِنْ غَیْرِ ذَنْبٍ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را به دو طریق روایت کرده است.
۱. از عدة من اصحابنا از سهل بن زیاد از حسن بن محبوب از علی بن رئاب
۲. از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حسن بن محبوب از علی بن رئاب
که طریق اول، به واسطه ضعیف بودن سهل بن زیاد، معتبر نیست، اما در طریق دوم، همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از حسن بن محبوب به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

علی بن رئاب روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ ما أصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أیْدیکُمْ»، نظرتان در آن‌چه بر علی و اهل بیتش علیهم‌السلام از بعد ایشان اصابت کرد، چیست؟ آن به آن‌چه به دست خود کسب کردند، بود در حالی که آن‌ها اهل بیت پاک معصوم بودند؟ پس فرمودند: «به یقین رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله در هر روز و شبی به غیر گناهی، به سوی الله عز و جل توبه می‌کرد و از او طلب آمرزش می‌نمود. به یقین الله اولیایش را به مصیبت‌هایی مخصوص می‌گرداند تا بدون گناه بر آن‌ها پاداش دهد.»»