حدیث 3-12003
(12003-3) الخصال (ج 2، ص 610): حَدَّثَنا أبی رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ قالَ حَدَّثَنی مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی بْنِ عُبَیْدٍ الْیَقْطینیُّ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ یَحْیَی عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ راشِدٍ عَنْ أبی‌بَصیرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ حَدَّثَنی أبی عَنْ جَدّی عَنْ آبائِهِ «أنَّ أمیرَالْمُؤْمِنینَ علیه‌السلام عَلَّمَ أصْحابَهُ فی مَجْلِسٍ واحِدٍ أرْبَعَمِائَةِ بابٍ مِمّا یُصْلِحُ لِلْمُسْلِمِ فی دینِهِ وَ دُنْیاهُ، قال: «… إذا قَرَأْتُمْ «قولوا آمَنّا بِاللهِ»، فَقولوا «آمَنّا بِاللهِ» حَتَّی تَبْلُغوا إلَی قَوْلِهِ: «مُسْلِمونَ» …»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از محمد بن عیسی بن عبید الیقطینی از قاسم بن یحیی از جدش، حسن بن راشد از ابوبصیر الاسدی و محمد بن مسلم روایت کرده است که حسن بن راشد از ثقات درجه دو است و ابن عبید از ثقات مشروطی که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند. بقیه هم از ثقات درجه یک هستند.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام از پدرانشان روایت کردند که امیر مؤمنان علیه‌السلام در مجلسی اصحاب خود را از چهارصد باب که دین و دنیای فرد مسلمان را اصلاح می‌کند، آگاه کرده، فرمودند: «… هنگامی که «قولوا آمَنّا بِاللهِ» را خواندید، پس بگویید: «ایمان آوردیم» تا به «مُسْلِمونَ» برسید …»»