حدیث ۸۲۱۱

(۸۲۱۱) البصائر (ص ۶۶): حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ عَنْ بَعْضِ أصْحابِنا عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمیرَةَ عَنِ ابْنِ الْمُغیرَةِ قالَ: «کُنّا عِنْدَ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام. فَسَألَهُ رَجُلٌ عَنْ قَوْلِ اللهِ تَعالَی: «کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إلّا وَجْهَهُ». قالَ: «ما یَقولونَ فیهِ؟» قُلْتُ: «یَقولونَ: «یَهْلِکُ کُلُ شَیْءٍ إلّا وَجْهَهُ.» فَقالَ: «یَهْلِکُ کُلُّ شَیْءٍ إلّا وَجْهَهُ الَّذی یُؤْتَی مِنْهُ وَ نَحْنُ وَجْهُ اللهِ الَّذی یُؤْتَی مِنْهُ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
محمد بن حسن الصفار این حدیث را از ابن عیسی الاشعری از حسین بن سعید الاهوازی از بعض اصحابنا از سیف بن عمیره از حارث بن مغیره النضری روایت کرده است که بعض اصحابنا، ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه حسین بن سعید الاهوازی، توثیق درجه دو می‌شود. سایرین همه از ثقات درجه یک هستند.
در نسخه علامه بحرانی، به جای بعض اصحابنا، فضاله بن ایوب عن علی بن ابی‌حمزه آمده است که ظاهراً منحصر به نسخه ایشان است. اگر نسخه ایشان درست باشد، فضاله بن ایوب از ثقات درجه یک است و علی بن ابی‌حمزه البطائنی، از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و در این صورت سند حدیث معتبر درجه یک می‌شود.

(حارث) ابن المغیره روایت کرد: «نزد ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام بودیم. پس سؤال کرد فردی از کلام الله تعالی: «کُلُّ شَیْءٍ هالِکٌ إلّا وَجْهَهُ». فرمودند: «درباره آن چه می‌گویند؟» عرض کردم: «می‌گویند: «هلاک می‌شود هر چیزی مگر وجه او.»» پس فرمودند: «هلاک می‌شود مگر وجه او که از آن آمده می‌شوند و ما هستیم وجه اللّهی که از آن آمده می‌شود.»»