حدیث ۱۲۰۴۷

(۱۲۰۴۷) معانی الأخبار (۲۲۷): أبی رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ إدْریسَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أحْمَدَ عَنْ یَعْقوبَ بْنِ یَزیدَ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ رَفَعَهُ فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إذا حَسَدَ» قالَ: «أ ما رَأیْتَهُ إذا فَتَحَ عَیْنَیْهِ وَ هُوَ یَنْظُرُ إلَیْکَ، هُوَ ذاکَ».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از پدرش از احمد بن ادریس القمی از محمد بن احمد بن یحیی بن عمران از یعقوب بن یزید از ابن ابی‌عمیر، مرفوعاً روایت کرده است که سند این حدیث سه نکته دارد. اول این‌که ابن ابی‌عمیر، حدیث را مرسل روایت کرده است و دوم این‌که حدیث مضمره است، یعنی معلوم نیست این حدیث به فرمایش معصوم بر می‌گردد یا غیر ایشان. اگر بپذیریم حدیث به فرمایش معصوم بر می‌گردد، این مورد جزء مرسلات ابن ابی‌عمیر است که قابل قبول است و این ارسال مشکلی ندارد، اما اگر نکته اول را نپذیریم، سند مشکل پیدا می‌کند. نکته سوم این‌که محمد بن احمد بن یحیی بن عمران، از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.

ابن ابی عمیر مرفوعاً درباره کلام الله عز و جل: «وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إذا حَسَدَ» (روایت کرد که) فرمودند: «آیا او را ندیده‌ای هنگامی که دو چشمش را باز می‌کند در حالی که به سوی تو می‌نگرد، آن همان است.»