حدیث ۹۵۵۴

(۹۵۵۴ و ۹۵۵۱) مختصر البصائر (ص ۴۹)، البصائر (ص ۴۵۷) و الکافی (ح ۷۲۰): عَنْهُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ بُکَیْرٍ عَنْ زُرارَةَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام فی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ کَذلِکَ أوْحَیْنا إلَیْکَ روحاً مِنْ أمْرِنا ما کُنْتَ تَدْری ما الْکِتابُ وَ لا الْإیمانُ وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نوراً نَهْدی بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا»، قالَ: «لَقَدْ أنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِکَ الرّوحَ عَلَی نَبیِّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ ما صَعِدَ إلَی السَّماءِ مُنْذُ أُنْزِلَ وَ إنَّهُ لَفینا.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن محمد بن عیسی الاشعری بر می‌گردد، لذا حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از ابن عیسی الاشعری از حسن بن محبوب از عبدالله بن بکیر اززراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از ابن عیسی الاشعری به باقی سند و نیز از احمد بن محمد البرقی از پدرش از ابی‌الجهم از علی بن اسباط و نیز از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از علی بن اسباط، البته کمی مختصرتر روایت کرده است.
ثقةالاسلام الکلینی هم مختصر این روایت را از محمد بن یحیی العطار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب به باقی سند نیز روایت کرده است.
بعید نیست بتوان این حدیث را از مصادیث شهرت روائیه، ولو شهرت نسبی دانست.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «وَ کَذلِکَ أوْحَیْنا إلَیْکَ روحاً مِنْ أمْرِنا ما کُنْتَ تَدْری ما الْکِتابُ وَ لا الْإیمانُ وَ لکِنْ جَعَلْناهُ نوراً نَهْدی بِهِ مَنْ نَشاءُ مِنْ عِبادِنا» فرمودند: «الله عز و جل آن روح را بر نبی‌اش صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل کرده است و از زمانی که نازل شده است، به آسمان صعود نکرده است و همانا او در بین ما است.»