حدیث 520
(520) الکافی (ح 1169): وَ بِهَذا الْإسْنادِ عَنْ یونُسَ عَنْ صَبّاحٍ الْمُزَنیِّ عَنْ أبی‌حَمْزَةَ عَنْ أحَدِهِما علیه‌السلام، فی قَوْلِ اللهِ جَلَّ وَ عَزَّ: «بَلی مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَ أحاطَتْ بِهِ خَطیئَتُهُ» قالَ: «إذا جَحَدَ إمامَةَ أمیرِالْمُؤْمِنینَ علیه‌السلام، «فَأولئِکَ أصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدونَ»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
با توجه به احادیث قبلش معلوم می‌شود، ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از حمدان بن سلیمان از عبدالله بن محمد الیمانی از منیع بن حجاج از یونس بن عبدالرحمن از صباح بن یحیی المزنی از ابوحمزه الثمالی روایت کرده است که عبدالله بن محمد و منیع بن حجاج از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
به زودیابوحمزه الثمالی از یکی از آن دو (امام باقر یا امام صادق علیهماالسلام) درباره کلام الله عز و جل: «بَلی مَنْ کَسَبَ سَیِّئَةً وَ أحاطَتْ بِهِ خَطیئَتُهُ» روایت کرد که فرمودند: «هنگامی که امامت امیر مؤمنان علیه‌السلام انکار کردند، «فَأولئِکَ أصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدونَ»».