حدیث ۱۳۸۴
(۱۳۸۴) المحاسن (ج ۱، ص ۱۸۳): وَ بِإسْنادِهِ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «قَوْلُهُ «مَنْ ذا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إلّا بِإذْنِهِ یَعْلَمُ ما بَیْنَ أیْدیهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ»، أیْ مَنْ هُمْ؟» قالَ: «نَحْنُ أولَئِکَ الشّافِعونَ»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش معلوم می‌شود که احمد البرقی از پدرش از سعدان بن مسلم از معاویه بن وهب روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
(معاویه بن وهب) روایت کرد: «ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «سخن او: «من ذا الذی یشفع عنده إلا بإذنه یعلم ما بین أیدیهم و ما خلفهم»، یعنی آن ها کیستند؟» فرمودند: «ما، آن شفاعت کنندگان هستیم.»»
کلیدواژه‌ها:الحدیثتبصرة المؤمنین
