حدیث 8032
(8032) الأمالی للمفید (ص 308) و الأمالی للطوسی (ص 77): قالَ حَدَّثَنا أبوبَکْرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عُمَرَ الْجِعابیُّ قالَ حَدَّثَنا أبوالْعَبّاسِ أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعیدٍ قالَ حَدَّثَنا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوانَ قالَ حَدَّثَنی أبی قالَ حَدَّثَنا إبْراهیمُ بْنُ الْحَکَمِ عَنِ الْمَسْعودیِّ قالَ حَدَّثَنا الْحارِثُ بْنُ حَصیرَةَ عَنْ عِمْرانَ بْنِ حُصَیْنٍ قالَ: «کُنْتُ أنا وَ عُمَرُ بْنُ الْخَطّابِ جالِسَیْنِ عِنْدَ النَّبیِّ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ عَلیٌّ علیه‌السلام جالِسٌ إلَی جَنْبِهِ، إذْ قَرَأ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «أمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأرْضِ أ إلهٌ مَعَ اللهِ قَلیلاً ما تَذَکَّرونَ».» قالَ: «فَانْتَفَضَ عَلیٌّ علیه‌السلام انْتِفاضَةَ الْعُصْفورِ. فَقالَ لَهُ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «ما شَأْنُکَ تَجْزَعُ؟» فَقالَ: «ما لی لا أجْزَعُ؟ وَ اللهُ یَقولُ إنَّهُ یَجْعَلُنا خُلَفاءَ الْأرْضِ.» فَقالَ لَهُ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «لا تَجْزَعْ. فَوَ اللهِ! لا یُحِبُّکَ إلّا مُؤْمِنٌ وَ لا یُبْغِضُکَ إلّا مُنافِقٌ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ مفید این حدیث را از محمد بن عمر الجعابی از ابن عقده از جعفر بن محمد بن مروان از پدرش از ابراهیم بن حکم از عبدالله بن عبدالملک المسعودی از حارث بن حصیره از عمران بن حصین روایت کرده است که از جعفر بن محمد بن مروان تا حارث بن حصیر، از ثقات درجه دو و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را از شیخ مفید به باقی سند روایت کرده است.
عمران بن حصین روایت کرد: «من و عمر بن خطاب نزد نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بودیم و علی علیه‌السلام (هم) کنار ایشان نشسته بود، هنگامی که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله قرائت کرد: «أمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأرْضِ أ إلهٌ مَعَ اللهِ قَلیلاً ما تَذَکَّرونَ».» (راوی) گفت: «پس لرزید علی علیه‌السلام (مانند) لرزیدن گنجشک. پس نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله به او فرمودند: «تو را چه شد که بی‌تاب شدی؟» پس عرض کرد: «چرا بی‌تاب نشوم؟ در حالی که الله می‌فرماید که همانا او قرار داد ما را جانشینان زمین.» پس نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله به او فرمودند: «بی‌تاب نشو. قسم به الله! دوست نمی‌دارد تو را مگر مؤمن و بغض نمی‌دارد تو را مگر منافق.»»