حدیث ۷۶۷۶

(۷۶۷۶) التوحید (ص ۲۸۱): حَدَّثَنا أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَی الْعَطّارُ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا أبی قالَ حَدَّثَنا الْحُسَیْنُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أبانٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أورَمَةَ عَنْ زیادٍ الْقَنْدیِّ عَنْ دُرُسْتَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إنَّ لِلّهِ تَبارَکَ وَ تَعالَی مَلَکاً. بُعْدُ ما بَیْنَ شَحْمَةِ أُذُنِهِ إلَی عُنُقِهِ، مَسیرَةُ خَمْسِمِائَةِ عامٍ خَفَقانَ الطَّیْرِ.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، غیر معتبر است.
شیخ صدوق این حدیث را از احمد بن محمد بن یحی العطار از پدرش از حسین بن حسن بن ابان از محمد بن اورمه از زیاد بن مروان القندی از درست بن ابی‌منصور از فردی روایت کرده است که این فرد اخیر، ابتداء مجهول است، اما بعید نیست بتوان او را به واسطه درست بن ابی‌منصور توثیق درجه دو کرد. محمد بن اورمه و درست بن ابی‌منصور هم از ثقات مشروطی هستند که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کنند. زیاد بن مروان القندی هم از ثقات درجه دو مشروط است و با توجه به این‌که محمد بن اورمه از او روایت کرده، است، حقیر ترجیح می‌دهم در این حدیث توقف کنم.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «همانا برای الله تبارک و تعالی ملکی است. فاصله آن‌چه بین نرمی گوشش تا گردنش است، مسیر پانصد سال بال‌زدن پرنده است.»