حدیث ۵۹۳

(۵۹۳، ۵۴۱۶، ۵۴۱۸ و ۱۰۶۴۹) الکافی (ح ۳۲۲) و التوحید (ص ۳۱۲) و معانی الأخبار (ص ۹): أحْمَدُ بْنُ مِهْرانَ عَنْ عَبْدِالْعَظیمِ بْنِ عَبْدِاللهِ الْحَسَنیِّ عَنْ عَلیِّ بْنِ أسْباطٍ عَنْ سُلَیْمانَ مَوْلَی طِرْبالٍ عَنْ هِشامٍ الْجَوالیقیِّ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ «سُبْحانَ اللهِ» ما یُعْنَی بِهِ؟ قالَ: «تَنْزیهُهُ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از احمد بن مهران عبدالعظیم الحسنی از علی بن اسباط از سلیمان، مولی طربال از هشام بن سالم الجوالیقی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از محمد بن موسی بن متوکل از علی بن حسین السعدآبادی از احمد بن محمد البرقی از عبدالعظیم الحسنی به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.

هشام الجوالیقی روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «سبحان الله» سؤال کردم که چه معنا دارد؟ فرمودند: «منزه دانستن او»».