حدیث ۱-۵۹۴

(۵۹۴-۱، ۳۶۰۲ و ۱۱۱۵۱) الکافی (ح ۶۶۶) و بصائر الدرجات (ج ۱، ص ۱۱۳): مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ رِئابٍ عَنْ سَدیرٍ الصَّیْرَفیِّ قالَ: «سَمِعْتُ حُمْرانَ بْنَ أعْیَنَ یَسْألُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «بَدیعُ السَّماواتِ وَ الْأرْضِ». قالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: «إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَ ابْتَدَعَ الْأشْیاءَ کُلَّها بِعِلْمِهِ عَلَی غَیْرِ مِثالٍ کانَ قَبْلَهُ. فَابْتَدَعَ السَّماواتِ وَ الْأرَضینَ وَ لَمْ یَکُنْ قَبْلَهُنَّ سَماواتٌ وَ لا أرَضونَ. أ ما تَسْمَعُ لِقَوْلِهِ تَعالَی: «وَ کانَ عَرْشُهُ عَلَی الْماءِ»؟» …»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از عبدالله بن محمد بن عیسی از حسن بن محبوب از علی بن رئاب از سدیر الصیرفی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از ابن عیسی از حسن بن محبوب به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.

سدیر الصیرفی روایت کرد: «شنیدم حمران بن اعین از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره کلام الله عز و جل: «بَدیعُ السَّماواتِ وَ الْأرْضِ» سؤال می‌کرد. ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «به یقین الله عز و جل همه چیزها را به علم خویش، بدون آن‌که قبلش مانندی باشد، ابتداع کرد. پس آسمان‌ها و زمین را ابداع کرد، در حالی که قبلشان نه آسمان‌ها بود و نه زمین‌ها. آیا سخن او تعالی: «وَ کانَ عَرْشُهُ عَلَی الْماءِ» را نشنیده‌ای؟» …»