حدیث 5016
(5016 و 7122) التوحید (ص 324): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ عَلیِّ بْنِ إسْماعیلَ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ إبْراهیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمانیِّ عَنْ أبی‌الطُّفَیْلِ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ عَنْ عَلیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ علیهماالسلام قالَ: «إنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ الْعَرْشَ أرْباعاً. لَمْ یَخْلُقْ قَبْلَهُ إلّا ثَلاثَةَ أشْیاءَ، الْهَواءَ وَ الْقَلَمَ وَ النّورَ. ثُمَّ خَلَقَهُ مِنْ أنْوارٍ مُخْتَلِفَةٍ. فَمِنْ ذَلِکَ النّورِ، نورٌ أخْضَرُ، اخْضَرَّتْ مِنْهُ الْخُضْرَةُ وَ نورٌ أصْفَرُ، اصْفَرَّتْ مِنْهُ الصُّفْرَةُ وَ نورٌ أحْمَرُ، احْمَرَّتْ مِنْهُ الْحُمْرَةُ وَ نورٌ أبْیَضُ وَ هُوَ نورُ الْأنْوارِ وَ مِنْهُ ضَوْءُ النَّهارِ. ثُمَّ جَعَلَهُ سَبْعینَ ألْفَ طَبَقٍ. غِلَظُ کُلِّ طَبَقٍ کَأوَّلِ الْعَرْشِ إلَی أسْفَلِ السّافِلینَ. لَیْسَ مِنْ ذَلِکَ طَبَقٌ، إلّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِ رَبِّهِ وَ یُقَدِّسُهُ بِأصْواتٍ مُخْتَلِفَةٍ وَ ألسِنَةٍ غَیْرِ مُشْتَبِهَةٍ وَ لَوْ أُذِنَ لِلِسانٍ مِنْها، فَأسْمَعَ شَیْئاً مِمّا تَحْتَهُ، لَهَدَمَ الْجِبالَ وَ الْمَدائِنَ وَ الْحُصونَ وَ لَخَسَفَ الْبِحارَ وَ لَأهْلَکَ ما دونَهُ. لَهُ ثَمانیَةُ أرْکانٍ. عَلَی کُلِّ رُکْنٍ مِنْها مِنَ الْمَلائِکَةِ ما لا یُحْصی عَدَدَهُمْ إلّا اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ «یُسَبِّحونَ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ لا یَفْتُرونَ» وَ لَوْ حَسَّ شَیْءٌ مِمّا فَوْقَهُ، ما قامَ لِذَلِکَ طَرْفَةَ عَیْنٍ. بَیْنَهُ وَ بَیْنَ الْإحْساسِ، الْجَبَروتُ وَ الْکِبْریاءُ وَ الْعَظَمَةُ وَ الْقُدْسُ وَ الرَّحْمَةُ ثُمَّ الْعِلْمُ وَ لَیْسَ وَراءَ هَذا مَقالٌ.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از علی بن اسماعیل بن عیسی از حماد بن عیسی از ابراهیم بن عمر الیمانی از ابوالطفیل، عامر بن واثله روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ابوجعفر (امام باقر) از علی بن الحسین (امام زین‌العابدین) علیهماالسلام روایت کردند: «همانا الله عز و جل، عرش را چهارمین (چیز) خلق کرد. خلق نکرده بود قبل آن مگر سه چیز، هوا و قلم و نور. سپس آن را از نورهای مختلف خلق کرد. پس از آن نور، نور سبز است که سبزی از آن سبز شد و نور زرد که زردی از آن زرد شد و نور قرمز که قرمزی از آن قرمز شد و نور سفید که همان نور نورها است و روشنی روز از آن است. سپس آن را هفتادهزار طبقه قرار داد. ضخامت هر طبقه مانند اول عرش است تا پایین‌ترین پایین‌ها. طبقه‌ای از آن نیست مگر که تسبیح می‌کند به حمد پروردگارش و تقدیس می‌کند او را به صداهای مختلف و زبان‌های غیر شبیه به هم و چنان‌چه اذن داده شود زبانی از آن را، پس بشنود چیزی از آن‌چه زیر آن است، منهدم شوند کوه‌ها و شهرها و قلعه‌ها و فرو رود دریاها و هلاک شود آن‌چه زیر آن است. برای آن هشت رکن است. بر هر رکنی از آن از ملائکه (قرار گرفته است)، آن‌چه شمارش نکند عددشان را مگر الله عز و جل که «یُسَبِّحونَ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ لا یَفْتُرونَ» و چنان‌چه احساس کند چیزی از آن‌چه بالای او است، مقاومت نکند برای آن، چشم بر هم زدنی. بین او و بین احساس، جبروت و کبریا و عظمت و قدس و رحمت، سپس علم است و ورای این، گفتاری نیست.»