حدیث ۲۴۸۳
(۲۴۸۳) الکافی (ح ۱۴۹۸): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عیسَی عَنْ یونُسَ عَنْ حَمّادِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ عیسَی بْنِ السَّریِّ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «حَدِّثْنی عَمّا بُنیَتْ عَلَیْهِ دَعائِمُ الْإسْلامِ، إذا أنا أخَذْتُ بِها، زَکَی عَمَلی وَ لَمْ یَضُرَّنی جَهْلُ ما جَهِلْتُ بَعْدَهُ.» فَقالَ: «شَهادَةُ أنْ لا إلَهَ إلّا اللهُ وَ أنَّ مُحَمَّداً رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ الْإقْرارُ بِما جاءَ بِهِ مِنْ عِنْدِ اللهِ وَ حَقٌّ فی الْأمْوالِ مِنَ الزَّکاةِ وَ الْوَلایَةُ الَّتی أمَرَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِها، وَلایَةُ آلِ مُحَمَّدٍ صلی‌الله‌علیه‌وآله، فَإنَّ رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله قالَ: «مَنْ ماتَ وَ لا یَعْرِفُ إمامَهُ، ماتَ میتَةً جاهِلیَّةً». قالَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «أطیعوا اللهَ وَ أطیعوا الرَّسولَ وَ أولی الْأمْرِ مِنْکُمْ». فَکانَ عَلیٌّ علیه‌السلام، ثُمَّ صارَ مِنْ بَعْدِهِ الْحَسَنُ، ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ الْحُسَیْنُ، ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ عَلیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ، ثُمَّ مِنْ بَعْدِهِ مُحَمَّدُ بْنُ عَلیٍّ، ثُمَّ هَکَذا یَکونُ الْأمْرُ. إنَّ الْأرْضَ لا تَصْلُحُ إلّا بِإمامٍ وَ مَنْ ماتَ لا یَعْرِفُ إمامَهُ، ماتَ میتَةً جاهِلیَّةً وَ أحْوَجُ ما یَکونُ أحَدُکُمْ إلَی مَعْرِفَتِهِ إذا بَلَغَتْ نَفْسُهُ هاهُنا.»» قالَ: «وَ أهْوَی بِیَدِهِ إلَی صَدْرِهِ، یَقولُ: «حینَئِذٍ لَقَدْ کُنْتُ عَلَی أمْرٍ حَسَنٍ.»»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از حماد بن عثمان از عیسی بن سری روایت کرده است که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
عیسی بن سری روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «برایم از آن چیزی حدیث کنید که ستون‌های اسلام بر آن بنا شده که چنان‌چه آن را بگیرم، عملم زیاد شود و بعد آن جهل آن‌چه جهل می‌ورزم، ضرر به من نرساند.» پس فرمودند: «شهادت به این‌که هیچ خدایی جز الله نیست و این‌که محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله رسول الله است و اقرار به آن‌چه از جانب الله آورده و حق در اموال از زکات و ولایتی که الله عز و جل به آن امر کرده است، (یعنی) ولایت آل محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله، چرا که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «کسی که بمیرد و امام خود را نشناسد، به مرگ جاهلی مرده است.» الله عز و جل فرمود: «أطیعوا اللهَ وَ أطیعوا الرَّسولَ وَ أولی الْأمْرِ مِنْکُمْ». پس علی علیه‌السلام باشد، سپس از بعد او حسن شد، سپس از بعد او حسین، سپس از بعد او علی بن حسین، سپس از بعد او محمد بن علی، سپس امر این‌گونه باشد. به یقین زمین اصلاح نمی‌شود مگر به امام و کسی که امامش را نمی‌شناسد، (چنان‌چه) بمیرد، به مرگ جاهلی مرده است و هنگامی که یکی از شما بیش‌ترین احتیاج را به معرفت او دارید، هنگامی است که نفسش به این‌جا رسیده باشد»» (راوی) گفت: «و با دستش به سینه‌اش اشاره کرده (در ادامه گفت که) می‌گوید: «در این هنگام بر امر نیکویی هستم.»»
