حدیث 1960
(1960) مختصر البصائر (ص 111): مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ أبی‌الْخَطّابِ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ الْمُغیرَةِ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ جابِرِ بْنِ یَزیدَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَ: «وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللهِ أوْ مُتُّمْ». فَقالَ: «یا جابِرُ! أ تَدْری ما سَبیلُ اللهِ؟» قُلْتُ: «لا وَ اللهِ! إلّا إذا سَمِعْتُ مِنْکَ.» فَقالَ: «الْقَتْلُ فی سَبیلِ عَلیٍّ علیه‌السلام وَ ذُرّیَّتِهِ. فَمَنْ قُتِلَ فی وَلایَتِهِ، قُتِلَ فی سَبیلِ اللهِ وَ لَیْسَ مِنْ أحَدٍ یُؤْمِنُ بِهَذِهِ الْآیَةِ، إلّا وَ لَهُ قَتْلَةٌ وَ مَیْتَةٌ. إنَّهُ مَنْ قُتِلَ یُنْشَرُ حَتَّی یَموتَ وَ مَنْ ماتَ یُنْشَرُ حَتَّی یُقْتَلَ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از عبدالله بن مغیره از من حدثه از جابر بن یزید روایت کرده است که فرد بعد از عبدالله بن مغیره، ابتداء مجهول است، اما به واسطه او، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین همه از ثقات درجه یک هستند.
جابر بن یزید از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام روایت کرد: «درباره کلام الله عز وجل: «وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فی سَبیلِ اللهِ أوْ مُتُّمْ» سؤال شد. پس فرمودند: «ای جابر! آیا می‌دانی سبیل الله چیست؟» عرض کردم: «قسم به الله خیر! مگر آن گاه که از شما بشنوم.» پس فرمودند: «کشته شدن در راه علی علیه‌السلام و خاندان او. پس هر کس در ولایت او کشته شود، در راه الله کشته شده است و احدی نیست که به این آیه ایمان داشته باشد، مگر برایش کشته شدن یا مردن باشد. به یقین هر کس کشته شود، برانگیخته می‌شود تا بمیرد و هر کسی بمیرد، برانگیخته می‌شود تا کشته شود.»»