حدیث 715
(715) الکلینی (4660): عَلیٌّ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنْ داوُدَ بْنِ رَزینٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «مَنْ ذَکَرَ مُصیبَتَهُ وَ لَوْ بَعْدَ حینٍ، فَقالَ: ««إنّا لِلّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعونَ» وَ «الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»، اللّهُمَّ! آجِرْنی عَلَی مُصیبَتی وَ أخْلِفْ عَلَیَّ أفْضَلَ مِنْها»، کانَ لَهُ مِنَ الْأجْرِ مِثْلُ ما کانَ عِنْدَ أوَّلِ صَدْمَةٍ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از داود بن زربی که به اشتباه داود بن رزین نوشته شده است و همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «کسی که مصیبتش را یاد کند، اگر چه بعد از زمانی باشد و بگوید: ««إنّا لِلّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعونَ» و «الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ»، (و در ادامه بگوید که) پروردگارا! مرا بر مصیبتم پاداش ده و برتر از آن را بر من جای‌گزین کن»، برای او به همان اندازه پاداش باشد که نزد ابتدای صدمه بود.»