حدیث 1030

1030- 11-[1] وَ عَنِ الْمُفیدِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُثْمانَ بْنِ عیسَی عَنِ ابْنِ أُذَینَةَ عَنْ بُکَیرٍ وَ زُرارَةَ ابْنَی أعْینَ أنَّهُما سَألا أباجَعْفَرٍ ع عَنْ وُضوءِ رَسولِ اللهِ ص- فَدَعا بِطَشْتٍ أوْ بِتَوْرٍ فیهِ ماءٌ فَغَسَلَ کَفَّیهِ- ثُمَّ غَمَسَ کَفَّهُ الْیمْنَی فی التَّوْرِ- فَغَسَلَ وَجْهَهُ بِها- وَ اسْتَعانَ بِیدِهِ الْیسْرَی بِکَفِّهِ عَلَی غَسْلِ وَجْهِهِ- ثُمَّ غَمَسَ کَفَّهُ الْیمْنَی فی الْماءِ فَاغْتَرَفَ بِها مِنَ الْماءِ- فَغَسَلَ یدَهُ الْیمْنَی مِنَ الْمِرْفَقِ إلَی الْأصابِعِ- لا یرُدُّ الْماءَ إلَی الْمِرْفَقَینِ- ثُمَّ غَمَسَ کَفَّهُ الْیمْنَی فی الْماءِ فَاغْتَرَفَ بِها مِنَ الْماءِ- فَأفْرَغَهُ عَلَی یدِهِ الْیسْرَی مِنَ الْمِرْفَقِ إلَی الْکَفِّ- لا یرُدُّ الْماءَ إلَی الْمِرْفَقِ- کَما صَنَعَ بِالْیمْنَی- ثُمَّ مَسَحَ رَأْسَهُ وَ قَدَمَیهِ إلَی الْکَعْبَینِ بِفَضْلِ کَفَّیهِ لَمْ یجَدِّدْ ماءً.
وَ رَواهُ الْکُلَینی مَعَ اخْتِلافٍ فی الْألْفاظِ کَما مَرَّ[2] وَ کَذا الَّذی قَبْلَهُ.
——————————
[1]– التهذیب 1- 56- 158، و الاستبصار 1- 57- 168.
[2]– رواه الکلینی کما مرّ فی الحدیث 3 من هذا الباب.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را از شیخ مفید از احمد بن محمد بن حسن بن ولید از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد بن عیسی الاشعری از عمر بن اذینه از بکیر و زراره، فرزندان ابن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: موثق (مل).

این حدیث، بدون کم و زیاد، همان حدیث 1022 است که بکیر و زراره روایت کرده بودند و حدیث جدیدی نیست. توضیحات هم همان می‌شود که آن‌جا عرض شد.