حدیث 35208

35208- 9-[1] وَ عَنْهُ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أبی‌الْعَبّاسِ وَ غَیْرِهِ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع قالَ: إنْ قَتَلَ رَجُلٌ امْرَأةً خُیرَ أوْلیاءُ الْمَرْأةِ إنْ شاءوا أنْ یقْتُلوا الرَّجُلَ وَ یغْرَموا نِصْفَ الدّیَةِ لِوَرَثَتِهِ وَ إنْ شاءوا أنْ یأْخُذوا نِصْفَ الدّیَةِ.
——————————
[1]– التهذیب 10- 182- 711.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از قاسم بن عروه از ابوالعباس، فضل بن عبدالملک البقباق و غیر او روایت کرده است که غیر ابوالعباس البقباق، ابتداء مجهول است است، اما اولاً به واسطه قاسم بن عروه، توثیق درجه دو می‌شود. ثانیاً در عرض ابوالعباس البقباق قرار دارد که از ثقات درجه یک است.

این روایت هم چیزی، بیش از روایات قبلی ندارد و باز هم مؤیدی است بر آن‌چه در باب نوزدهم عرض کردم. تنها نکته خاص این روایت که البته پیش از این هم اشاره کردیم، ترتیب قصاص و پرداخت غرامت مازاد است که گفتیم واو، ابتداء در بیان عطف است و این‌که بگوییم ترتیب هم مورد نظر است، دلیل می‌خواهد که البته ما فعلا دلیلی بر آن داریم، تا ببینیم بعدش چه می‌شود و آن این‌که تا قتلی رخ نداده است، غرامت قتل معنایی ندارد، لذا ابتدا باید قصاص انجام شود و قاتل قصاص شده از دنیا برود، تا تازه نوبت به غرامت برسد.