حدیث 1006

1006- 3-[1] وَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلی ماجیلَوَیهِ عَنْ عَمِّهِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌الْقاسِمِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنْ أبیهِ عَنْ بَکْرِ بْنِ صالِحٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ إبْراهیمَ الْغِفاری عَنْ عَبْدِالرَّحْمَنِ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِالْعَزیزِ بْنِ عَلی عَنْ سَعیدِ بْنِ الْمُسَیبِ عَنْ أبی‌سَعیدٍ الْخُدْری قالَ: قالَ رَسولُ اللهِ ص أ لا أدُلُّکُمْ عَلَی شَیءٍ یکَفِّرُ اللهُ بِهِ الْخَطایا وَ یزیدُ فی الْحَسَناتِ قیلَ بَلَی یا رَسولَ اللهِ قالَ إسْباغُ الْوُضوءِ عَلَی الْمَکارِهِ وَ کَثْرَةُ الْخُطَی إلَی هَذِهِ الْمَساجِدِ وَ انْتِظارُ الصَّلاةِ بَعْدَ الصَّلاةِ وَ ما مِنْ أحَدٍ یخْرُجُ مِنْ بَیتِهِ مُتَطَهِّراً فَیصَلّی الصَّلاةَ فی الْجَماعَةِ مَعَ الْمُسْلِمینَ ثُمَّ یقْعُدُ ینْتَظِرُ الصَّلاةَ الْأُخْرَی إلّا وَ الْمَلائِکَةُ تَقولُ اللّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ اللّهُمَّ ارْحَمْهُ الْحَدیثَ.
——————————
[1]– أمالی الصدوق 264- 10، و أورد ذیله فی الحدیث 3 من الباب 54 من هذه الأبواب، و قطعة منه فی الحدیث 6 من الباب 8 و الحدیث 6 من الباب 70 من أبواب صلاة الجماعة.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن علی بن ماجیلویه از عمویش، محمد بن ابی‌القاسم، از احمد بن محمد بن خالد البرقی از پدرش از بکر بن صالح از عبدالله بن ابراهیم الغفاری از عمویش، عبدالعزیز بن علی بن ماهیار از سعید بن مسیب از ابوسعیدالخدری روایت کرده است که این طریق حداقل به سه دلیل معتبر نیست. مجهول بودن عبدالرحمن بن هبار و عمویش، هم‌چنین بکر بن صالح که بسیار ضعیف است. حال بماند که بعضی از این افراد، بعید است از هم روایت کنند.

با این‌که این حدیث را گاهی بر منابر می‌شنویم و بنده هم که از دوران تحصیل در راهنمایی به ذهن دارم، اما بعید می‌دانم این حدیث کسی از فقها و محدثین که گرایش رجالی دارد، معتبر بداند. البته اخباری‌ها، حسابشان جدا است و طبیعی است که آن را معتبر بدانند.
متن حدیث معتبر نیست و نکته حساسی هم ندارد، لذا از آن می‌گذریم.