حدیث 999 و جمعبندی این باب (موقت)
999- 10-[1] أحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ الْبَرْقی فی الْمَحاسِنِ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ یحْیی عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ راشِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أبیعَبْدِاللهِ ع قالَ: قالَ أمیرُالْمُؤْمِنینَ ع الْوُضوءُ بَعْدَ الطَّهورِ عَشْرُ حَسَناتٍ فَتَطَهَّروا.
أقولُ: وَ تَقَدَّمَ ما یدُلُّ عَلَی ذَلِکَ[2] وَ یأْتی ما یدُلُّ عَلَیهِ[3].
——————————
[1]– المحاسن- 47- 63.
[2]– تقدم فی الحدیث 6 من الباب 1 من أبواب نواقض الوضوء.
[3]– یأتی فی الحدیث 3 من الباب 11 من هذه الأبواب، و فی الحدیث 17 من الباب 31 من هذه الأبواب.
طریق این حدیث به معصوم علیهالسلام معتبر درجه دو است.
احمد بن حمد بن خالد البرقی این حدیث را از قاسم بن یحیی بن حسن بن راشد از جدش از محمد بن مسلم روایت کرده است که قاسم بن یحیی و محمد بن مسلم از ثقات درجه یک و احمد البرقی از ثقات مشروط است که البته مشکلی در اینجا ایجاد نمیکند. حسن بن راشد هم از ثقات درجه دو هستند.
این حدیث که بر مبنای بعضی آقایان معتبر نیست، بر مبنای ما، معتبر درجه دو است. نکته مهم در این روایت، معنای «الطهور» است. به قرینه اینکه «الطهور»، بعد از «الوضوء» آمده، میتوان گفت که طهور، غیر از وضواست و این عبارت بدان معنا است که وضو، بعد از تمیزی و پاکیزگی، یا حتی بعد از غسل، ده حسنه دارد.
البته مشهور، «الطهور» را به معنای وضو گرفتهاند که خالی از وجه هم نیست. قبلا درباره معنای طهور صحبت کردیم که خوب است مرور کنید.
* جمعبندی این باب (موقت):
تجدید وضو، یا به عبارت دیگر، وضوی روی وضو، امری پسندیده است، خصوصا در مغرب و صبح که کفاره بعضی گناهان روز و شب هم هست.