حدیث 974

974- 2-[1] وَ عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیلِ عَنْ أبی‌الصَّبّاحِ قالَ: سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ ع عَنْ رَجُلٍ تَوَضَّأ فَنَسی أنْ یمْسَحَ عَلَی رَأْسِهِ حَتَّی قامَ فی الصَّلاةِ قالَ فَلْینْصَرِفْ فَلْیمْسَحْ عَلَی رَأْسِهِ وَ لْیعِدِ الصَّلاةَ.
——————————
[1]– التهذیب 2- 200- 785.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام غیر معتبر است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از محمد بن فضیل الصیرفی روایت کرده است که حسین بن سعید ثقه درجه یک است، اما محمد بن فضیا الصیرفی که ضعیف است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول (مل).

طریق این حدیث، به معصوم علیه‌السلام معتبر نیست، اما مطلبش همان است که در حدیث قبلی داشتیم، لذا از آن می‌گذریم.