حدیث ۷۶۸

۷۶۸- ۳-[۱] مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإسْنادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلی بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عَلی بْنِ السِّنْدی عَنْ صَفْوانَ قالَ: سَألَ رَجُلٌ أباالْحَسَنِ ع وَ أنا حاضِرٌ فَقالَ إنَّ بی جُرْحاً فی مَقْعَدَتی فَأتَوَضَّأُ ثُمَّ أسْتَنْجی ثُمَّ أجِدُ بَعْدَ ذَلِکَ النَّدَی وَ الصُّفْرَةَ تَخْرُجُ مِنَ الْمَقْعَدَةِ أ فَأُعیدُ الْوُضوءَ قالَ قَدْ أنْقَیتَ قالَ نَعَمْ قالَ لا وَ لَکِنْ رُشَّهُ بِالْماءِ وَ لا تُعِدِ الْوُضوءَ.
وَ عَنِ الْمُفیدِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ قولَوَیهِ عَنْ أبیهِ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِاللهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلی بْنِ (أحمد بن) أشْیمَ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یحْیی مِثْلَهُ إلّا أنَّهُ قالَ إنَّ بی خُراجاً[۲].
وَ رَواهُ الْکُلَینی عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یحْیی عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلی بْنِ أحْمَدَ بْنِ أشْیمَ عَنْ صَفْوانَ مِثْلَهُ[۳].
——————————
[۱]– التهذیب ۱- ۳۴۷- ۱۰۱۹.
[۲]– التهذیب ۱- ۴۶- ۱۳۱.
[۳]– الکافی ۳- ۱۹- ۳.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به محمد بن علی بن محبوب که معتبر درجه یک است، از علی بن اسماعیل السندی از صفوان بن یحیی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را از شیخ مفید از جعفر بن محمد بن قولویه از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از احمد بن محمد بن عیسی الاشعری از علی بن احمد بن اشیم از صفوان بن یحیی هم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند، مگر علی بن احمد بن اشیم که از ثقات درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی هم شبیه این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از اابن عیسی الاشعری به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول و السند الثانی صحیح (مر). مجهول (مل).

در این حدیث سؤال شده است که جراحتی در مقعد فردی ایجاد شده است. این فرد وضو می‌گیرد و بعدش هم مقعد خود را می‌شوید، اما بعد، رطوبت و زردآبه‌ای از مقعدش می‌یابد. آیا این فرد وضویش را اعاده کند؟ امام سؤال می‌کنند که تنقیه کرده است؟ و جواب داده می‌شود که بله. امام هم در جواب می‌فرمایند که خیر، اما آبی بریزد و اعاده وضو لازم نیست. «رشه بالماء» هم که از باب نظافت و تمیزی است. بقیه مطلب هم معلوم است.