حدیث ۷۶۶

۷۶۶- ۱-[۱] مُحَمَّدُ بْنُ یعْقوبَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یحْیی عَنِ الْعَمْرَکی عَنْ عَلی بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أخیهِ موسَی ع قالَ: سَألْتُهُ عَنِ الرَّجُلِ هَلْ یصْلُحُ أنْ یسْتَدْخِلَ الدَّواءَ ثُمَّ یصَلّی وَ هُوَ مَعَهُ أ ینْقُضُ الْوُضوءَ قالَ لا ینْقُضُ الْوُضوءَ وَ لا یصَلّی حَتَّی یطْرَحَهُ.
وَ رَواهُ الشَّیخُ بِإسْنادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یعْقوبَ[۲]
وَ رَواهُ الْحِمْیری بِالْإسْنادِ السّابِقِ[۳].
——————————
[۱]– الکافی ۳- ۳۶- ۷، و أورده أیضا فی الحدیث ۱ من الباب ۳۳ من أبواب قواطع الصلاة.
[۲]– التهذیب ۱- ۳۴۵- ۱۰۰۹.
[۳]– قرب الإسناد ۸۸.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از محمد بن یحیی العطار از عمرکی بن علی از علی بن جعفر العریضی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ الطائفه هم شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند الکافی روایت کرده است.
عبدالله بن جعفر الحمیری هم شبیه این حدیث را از عبدالله بن حسن بن علی بن جعفر العریضی از جدش روایت کرده است که این‌ها هم از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح (مر). صحیح (مل).

سؤال این است که وقتی دارویی استعمال شد، وقتی هنوز آن دارو داخل بدن است و به تعبیر حقیر، جذب نشده است، می‌تواند نماز بخواند و این‌که ناقض وضو نیست؟ ظاهرا سؤال علی بن جعفر، درباره شیاف و تنقیه و اماله و مانند این‌ها است. امام علیه‌السلام هم در جواب می‌فرمایند که ناقض وضو که نیست، اما نماز نخواند تا بر طرف شود.
قسمت اول که به بحث وضو مربوط است، روشن است، قسمت دوم هم هر چند به بحث فعلی ما ربطی ندارد و در مورد آداب صلاة است، اما اجمالا عرض کنم ابتدا باید به این سؤال پرداخت که آیا این امر تنزیهی است، یا وجوبی، که به جای خودش واگذار می‌کنیم.