حدیث ۷۶۱

۷۶۱- ۱-[۱] مُحَمَّدُ بْنُ یعْقوبَ عَنْ عَلی بْنِ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ حَمّادٍ عَنْ حَریزٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قالَ: سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ ع عَنْ ألْبانِ الْإبِلِ وَ الْبَقَرِ وَ الْغَنَمِ وَ أبْوالِها وَ لُحومِها فَقالَ لا تَوَضَّأْ مِنْهُ الْحَدیثَ.
مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بِإسْنادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یعْقوبَ مِثْلَهُ[۲].
——————————
[۱]– الکافی ۳- ۵۷- ۲، و یأتی بتمامه فی الحدیث ۵ من الباب ۹، و قطعة منه فی الحدیث ۶ من الباب ۷ من أبواب النجاسات.
[۲]– التهذیب ۱- ۲۶۴- ۷۷۱، و الاستبصار ۱- ۱۷۸- ۶۲۰.

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حماد بن عیسی از حریز بن عبدالله از محمد بن مسلم روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ الطائفه هم شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند الکافی روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن (مر). حسن (مل).

در این حدیث درباره شیر شتر، گاو و گوسفند، همین‌طور بول و گوشت آن‌ها سؤال شده است و جواب این بوده که وضو از آن‌ها لازم نیست.
حدیث واضح است و تنها چیزی که واقعا برای من سؤال است این‌که چرا این دست سؤال‌ها اصلا مطرح می‌شده است. آیا فرقه‌هایی بوده‌اند که این‌ها را ناقض وضو می‌دانستند؟ یا چیز دیگری بوده است. البته در احادیث بعدی، مطلبی هست که شاید بتوان گفت ریشه این تصور که ممکن است شیر حیوانات ناقض وضو باشد، از آن سرچشمه می‌گرفته است. بهتر است  برویم سراغ روایات بعدی.