حدیث 709
709- 6-[1] وَ عَنْهُ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أبانِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ عَبْدِالرَّحْمَنِ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ عنْ أبی‌عَبْدِاللهِ ع قالَ: سَألْتُهُ عَنْ رَجُلٍ مَسَّ فَرْجَ امْرَأتِهِ قالَ لَیسَ عَلَیهِ شَیءٌ وَ إنْ شاءَ غَسَلَ یدَهُ وَ الْقُبْلَةُ لا یتَوَضَّأُ مِنْها.
——————————
[1]– التهذیب 1- 22- 57، و الاستبصار 1- 88- 281.
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه دو است.
شیخ الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از قاسم بن محمد الجوهری از ابان بن عثمان از عبدالرحمن بن ابی‌عبدالله روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند، مگر قاسم بن محمد الجوهری که از ثقات درجه دو است.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف (مل).
سؤال از فردی است که فرج همسرش را لمس می‌کند. امام علیه‌السلام می‌فرمایند که نَه این ناقض وضو است و نَه بوسیدن او. نهایتاً اگر خواست، فقط دستش را بشوید. نکته‌ای را عرض کنم و بگذریم. اگر ما باشیم و این روایت، حتی شستن دست در مورد سؤال را نمی‌توان جنبه استحبابی برایش قایل بود. گویی امام علیه‌السلام می‌خواهد بگویند که اگر بدمنشتی داشت، برود دستش را بشوید.
نمته‌ای هم درباره مایعاتی که از فرج زن و مرد خارج می‌شود، از باب بهداشتی و پزشکی عرض کنم. آن‌چه تا امروز در علوم زیستی معلوم شده این است که این‌ها، هیچ کدامشان آلودگی زیستی ندارند.